Types heelkunde: maagband

Het plaatsen van een maagbandje was begin 21ste eeuw een zeer populaire procedure, met vaak op korte termijn een zeer goed resultaat in termen van gewichtsverlies. Door het grote succes op korte termijn werd dit bandje op korte tijd zeer populair. Het gevolg hiervan is dat er vaak onoordeelkundig gebruik van werd gemaakt. Vandaag de dag wordt dit maagbandje niet maar aangeraden als vermageringstherapie. Echter kan bij een beperkte groep patiënten kan zo’n bandje toch een goed en langdurig effect hebben. De werking is vrij eenvoudig: Het bandje wordt rond de maag geplaatst, vlak bij de maagingang. Hierdoor ontstaat er een kleine voormaag, die snel gevuld is en waardoor de patiënt snel een voldaan gevoel krijgt. Vervolgens wordt de voormaag langzaam doorheen het bandje geledigd richting de rest van de maag. Het bandje heet door zijn mechanisme dus een restrictief effect.

• Aanpasbaar aan de noden van de patiënt. Het bandje wordt gevuld met water. Hoe meer men het bandje vult, hoe harder het de maag dichtknijpt en hoe minder men dus kan eten. Afhankelijk van de noden van de patiënt kan het bandje met een simpele prik meer of minder gevuld worden.
   
• Goed effect op gewichtsverlies: Wanneer het bandje wordt gebruikt zoals het hoort, dan volgt er een zeer mooi gewichtsverlies.
   
• Weinig kans op voedingstekorten: Er wordt niets gewijzigd aan de anatomie. Aldus blijft ook de opnamecapaciteit van de maag en darmen ongewijzigd. Een eventueel voedingstekort na deze procedure is dan ook steeds een rechtstreeks gevolg van een foutief eetpatroon.

• Men voelt het poortje zitten: Het poortje waarlangs het bandje kan worden gevuld of geledigd wordt onderhuids thv. het linker bovenbuik geplaatst. Na forst gewichtsverlies kan men dit poortje voelen zitten.
   
• Infectie: Elke keer dat het poortje wordt aangeprikt bestaat er een minimaal risico op infectie van de poort. Indien dit gebeurt, dan moet het bandje in de meeste gevallen worden verwijderd. 
   
• Erosie: Gezien het bandje een rigide structuur is, die ontworpen is om een constante druk uit te oefenen op de maag, bestaat er een grote kans op erosie. Dit betekent dat door de constante druk een ‘gat’ ontstaat in de maagwand. Hierdoor ontstaat vaak eveneens een infectie van het bandje. De kans op dit probleem neemt toe naarmate het bandje meer gevuld wordt en dus de druk van de band op de maagwand stijgt. Het probleem gaat vaak gepaard met pijnklachten. In geval van infectie kan de patiënt zich onwel voelen en koorts ontwikkelen.
   
• Dysfagie, braken, reflux: Dysfagie is de medische term voor ‘niet kunnen slikken’ Indien het bandje verplaatst of kantelt, of indien het te veel gevuld is. Dan kan er te weinig eten passeren. In dat geval ontstaat er sliklast of zelfs braken. Een ander gevolg kan zijn dat het zuur dat wordt geproduceerd in de voormaag, niet meer kan aflopen. Dit zuur zoekt zich dan een andere weg naar boven veroorzaakt dus refluxklachten.
   
• Slechte eetgewoonten: Het is gebleken dat patiënten die worden geholpen met een maagbandje nadien soms verkeerde voedingsgewoonten aannemen. In de plaats van bijvoorbeeld kleine porties gezonde voeding te nuttigen, schakelt men over op allerhande energierijke shakes, drankjes en snoepgoed die wel vlot doorheen het bandje passeren. Hierdoor mist het bandje zijn effect volledig en komt de patiënt vaak terug bij.