Neurostimulatie

Een van de medische ontwikkelingen van de afgelopen jaren binnen de behandeling van bepaalde vormen van chronische pijn is de behandeling met behulp van neurostimulatie, ook wel ruggenmergstimulatie (ESES, SCS- spinalcordstimulation, neuromodulatie) genoemd.

Ruggenmergstimulatie is een behandeling waarbij zenuwbanen in het ruggenmerg door middel van elektrische pulsen worden beïnvloed. Hierbij wordt een elektrode tegen de achterzijde van de epidurale ruimte geplaatst.

De epidurale ruimte is de ruimte die het ruggenmerg omgeeft en daarvan wordt gescheiden door het  harde hersenvlies. Door lichte elektrische prikkels aan het ruggenmerg te geven worden de signalen uit de weefsels die onze hersenen bereiken en daar een pijngewaarwording teweeg brengen, beïnvloed. Hierdoor neemt het pijngevoel af en kan er een (aangename) tinteling gevoeld worden in het pijnlijke gebied.

In de meest optimale situatie wordt het pijngebied volledig overlapt door de tintelingen.

De elektrode wordt onderhuids verbonden met een batterij (= puls-generator) die zorgt voor de levering van energie (vergelijkbaar met een pacemaker).

Niet alle soorten pijn komen in aanmerking voor neurostimulatie.

De belangrijkste pijnklachten die hiermee behandeld kunnen worden zijn chronische rug- en/of beenpijn na een rugoperatie, bepaalde soorten zenuwletsels, en beschadiging van het ruggenmerg waarbij het gevoel in het onderlichaam nog gedeeltelijk intact is.

Pijn verspreid over het hele lichaam of meerdere gedeelten van het lichaam zijn over het algemeen geen goede indicatie voor ruggenmergstimulatie.

Omdat deze behandeling erg ingrijpend is, moeten eerst alle minder invasieve behandelingen geprobeerd zijn. Neurostimulatie is immers in principe een levenslange behandeling. Pas na evaluatie door een psychiater zal samen met de behandelende arts beslist worden over het starten van neurostimulatie.

Tijdens de voorbereidingsfase heeft de patiënt verschillende contacten met de arts en eventueel pijnverpleegkundige. Er wordt hierbij bekeken of alle andere behandelmogelijkheden goed zijn toegepast en of uw klachten voor neuromodulatie in aanmerking komen. Ook bespreekt u wat de voor- en nadelen van deze behandeling zijn.

Als er tot neuromodulatie wordt overgegaan wordt er eerst een zogenaamde “proefbehandeling” gestart gedurende 1 maand. Met een elektrode die in de rug wordt ingebracht (foto 2) wordt geprobeerd het pijnlijke gebied van het lichaam met de prikkels van de stimulator “te bedekken”. Bij goed effect hiervan wordt er vervolgens een permanent systeem geïmplanteerd.

Hierbij wordt er een batterij ingebracht onder de huid, meestal ter hoogte van de voorzijde van de buik, die met deze oorspronkelijke elektrode wordt verbonden.

Neurostimulatie heeft op zich geen bijwerkingen, zoals bij de inname van medicijnen vaak wel het geval is. Tijdens de implantatiefase bestaat er weliswaar het risico op complicaties. Meest voorkomend zijn  bloedingen en infecties. De frequentie hiervan is meestal kleiner dan 5 %. Een mogelijk ander probleem is verplaatsing van de elektrode, waardoor de stimulaties zich niet meer in het juiste gebied bevinden.

Dit houdt in dat er een aantal leefregels in acht genomen moeten worden (vermijden van bepaalde houdingen en bewegingen) om verplaatsing van de elektrode te voorkomen.

Wilt u weten of u in aanmerking komt voor deze behandeling neem dan contact op met uw behandelend specialist of met uw huisarts. Zij kunnen samen met u bespreken of een verwijzing naar ons centrum zinvol is.